..

เดือนดับในดวงตา... ให้คิดถึงเพียงใดใจจะขาด ก็มิอาจไปตามความคิดถึง ห้ามมาหาแต่อย่าห้ามความคะนึง จะดื้อดึงโดยถ้อยร้อยรำพัน คิดเสมอเมื่อใจใฝ่ถึงเขา สายตาเศร้าเฝ้าเตือนว่าเหมือนฝัน แววอาวรณ์อ่อนหวานผสานกัน เหมือนจำนรรจ์จำนนท้นอาลัย จะตัดพ้อต่อว่าประสารัก ใจก็ทักท้วงห้ามตามวิสัย จงมองตาตาจะเตือนว่าเหมือนใจ ถ้าแจ้งได้ก็จะแจ้งไม่แฝงเงา รู้ทั้งรู้ว่ารักจักให้ทุกข์ ใจยังรุกเร้าหลอกให้บอกเขา ช่างไม่เข็ดหรือไรนะใจเรา เขามีเจ้าของแล้วในแววตา เคยนั่งเศร้าเดาใจเธอไม่ออก จนตาบอกบ่งเล่ห์เสน่หา ใจที่หวังพลั้งผิดระอิดระอา วอนตาอย่าเยือนผสานแววหวานเลย @เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ (คำหยาด).................... .........................................................................